اهمیت ویتامین ها در زندگی

ویتامینها را به دو دسته مهم، شامل ویتامینهای محلول در آب و ویتامینهای محلول در چربی، تقسیم کرده‌اند. ویتامین E، ویتامین K، ویتامین D، ویتامین A را محلول در چربی و ویتامین C و ویتامین‌های گروه B را محلول در آب دانسته‌اند.

علاوه بر مواد معدنی، ویتامینها نیز مورد نیاز بدن هستند؛ زیرا بدون حضور آنها در غذا، سلامتی و تعادل اعضای بدن ناپایدار می‌شود و در اعمال حیاتی اختلالاتی ایجاد می‌گردد و عوارضی بروز می‌کند که گاه منجر به مرگ می‌شود. ویتامین‌ها سوخت و ساز بدن را تنظیم می‌کنند و تنها کمبود یک ویتامین می‌تواند، تمام بدن انسان را به مخاطره اندازد. خوب است بدانید که بیشتر ویتامین‏ها از منابع اصلی طبیعی استخراج می‌شوند.

۱۳ ویتامین ضروری ازجمله ویتامین‌های A، C، D، E و ویتامین‌های K و B مانند ریبوفلاوین و فولات وجود دارد.

طبق اعلام کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده، بهترین راه برای رفع نیازهای ویتامین شما، خوردن یک رژیم متعادل با انواع غذاها است.

اگر نمی‌توانید به‌تنهایی از طریق غذا نیازهای خود را برآورده کنید، ممکن است به مکمل‌های غذایی نیاز داشته باشید. قبل از مصرف مکمل‌ها، از پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت بخواهید.

 ویتامین D

ویتامین D توسط نور خورشید در بدن ساخته می‌شود و در مناطقی که نور خورشید کمتر به زمین می‌تابد، کمبود این ویتامین بیشتر مشاهده می‌شود و با علائمی مثل پوکی استخوان در بزرگسالان و نرمی استخوان در کودکان در حال رشد بروز می‌کند.

از نقش ویتامین ها در بدن مهم‌ترین نقش مربوط به ویتامین‌های محلول در چربی به‌خصوص ویتامین دی است.به‌عنوان یک ویتامین محلول در چربی، ویتامین D به مقدار زیاد از طریق ادرار از بدن شما خارج نمی‌شود.اگر چه بدن شما می‌تواند از مصرف بیش‌ازحد مکمل‌های غذایی سمی شود، اما طبق گفته‌های دفتر مکمل‌های غذایی، سمیت ناشی از غذاهای غنی از ویتامین D یا قرار گرفتن در معرض آفتاب نیست.حداکثر مقدار ویتامین D که بزرگ‌سالان می‌توانند با اطمینان از مکمل‌ها استفاده کنند، ۴۰۰۰ واحد بین‌المللی (IU) در روز است.

ویتامین A

ویتامین A در کبد ذخیره می‌شود و کمبود آن در مدت زمان کوتاه، عارضه‌ای ایجاد نمی‌کند چون کبد در مواقع ضروری مقادیر زیادی از آن را برای استفاده بدن آزاد می‌کند. برخی از بیماری‌ها مثل اختلالات جذب و اسهال چرب باعث می‌شوند، کبد نتواند میزان کافی از این ویتامین راجذب کرده و در نتیجه فرد دچار علائمی از کمبود این ویتامین می‌شود.

این علائم عبارت‌اند از اختلال در بینایی و شب کوری، اختلال باروری به ویژه در جنس مذکر، سقط خود به خود، کم خونی و اختلال در سیستم ایمنی.

ویتامین E و K

اگرچه کمبود ویتامین E و K چندان شایع نیست اما عوارضی از کمبود این دو ویتامین در مواردی که این کمبود، شدید باشد، گزارش شده است. این نشانه‌ها عبارت‌اند از اختلال در انعقاد خود و شکستگی‌های استخوانی. درباره کمبود ویتامین E هم می‌توان به اختلالات عصبی، عضلانی و تولید مثل اشاره کرد.

ویتامین C

اگر می‌خواهید کمبود ویتامین C بدن تان را رفع کنید، سراغ مصرف ترکیبات طبیعی حاوی این ویتامین بروید، زیرا کمبود این ویتامین نه تنها شما را مدام به انواع سرماخوردگی دچار می‌کند بلکه ممکن است به بیماری اسکوربوت هم مبتلا شوید.همچنین حذف ویتامین C از رژیم افراد سالم طی ۳۰ روز حتی در صورت اشباع بودن ذخایر آن در بدن، علائم کمبود را تشدید می‌کند. بزرگسالان مبتلا به اسکوربوت ممکن است دچار تورم و خونریزی لثه، از دست دادن دندان، خواب آلودگی، خستگی، دردهای مفاصل در پاها، تحلیل عضلانی، ضایعات پوستی و تغییرات روانی مختلف شوند.

از دیگر علائم کمبود ویتامین C می‌توان به خونریزی زیرپوستی، پیچ‌خوردگی شدید موها، درد مفاصل، تورم لثه، افسردگی، سندروم شوگرن (نوعی اختلال التهابی مزمن و وابسته به دستگاه ایمنی) تب و تنگی نفس اشاره کرد.